İSTEKLERİM

 

Babasını iki yaşındayken kaybetmişti Füsun. Evin en küçük ve biricik kızıydı. Abileri, annesi ve dayısıyla yaşadığı evde tek kız olmasından sebep, kimse onun isteklerine “hayır” diyemezdi. 

 

Babasının eksikliğini hissetmemesi için “hayır” demeleri gereken konularda bile etrafında pervane olurlardı.

Okul hayatı boyunca da desteklenmişti. Ödevlerini abileri yapmış hiçbir konuda zorlanmasına izin verilmemişti.

Ders çalışması gerektiğini bilirdi fakat  buna  rağmen içindeki isteksizliğe anlam veremezdi. Çünkü abileri, annesi ve dayısı hep arkasından yapamadığı şeyleri yapar ve ona bırakmazlardı. Bu da onun marifetlenmesine engel olurdu. Yaşıtları yemek yapmasını bilir, ev işlerinden de anlarlardı. Annesi ise ona evde ne yemek ne de temizlik yaptırmıştı. Bir genç kızın bilmesi gerekenleri bilmiyordu. Yemek yapmayı bilmeyen, temizlik yapmaktan anlamayan, ders çalışmakta zorlanan genç bir kız olmuştu.

 

İnsanın Bu Hayatta Marifetli Olması İçin İhtiyaçlı Olması Gerekir

 

Hiç kimse ona kendi ihtiyacını kendisinin gidermesi gerektiğini öğretmemişti.

Aynadaki kendine bakarken;

Neden? dedi,

Neden farklıyım?

Neden yaşıtlarımın çok rahat yaptığı şeyleri yapamıyorum?

Ve neden isteklerim yerine getirildiğinde mutlu olamıyorum?

 

‘’Ders çalışmam gerektiğini biliyorum ama istemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum.’’

Odasına şöyle bir baktı; son model telefon, bilgisayar, kulaklık, hoparlör, Tv derken teknoloji marketi gibiydi. Giyinme odası! ve ayakkabılarını görenler bu yaşta bu kadar eşyası olduğuna inanamıyorlardı.

Sahip olması için ‘’Şunu istiyorum’’ demesi yeterliydi. O ister, evdekilerden biri de satın alırdı. Bedelini ödemediği için de sürekli bir şeyler ister dururdu. 

Kafasında oturmayan, anlam veremediği bir şeyler vardı. Her istediği alınıyor ama yine de mutlu olamıyordu. Arkadaşlarının ise her istediği olmuyordu ama onlar mutluydular.

 

“Demek ki mutlu olmanın istediklerimin  yerine gelmesi ile alakası yok!” dedi yüksek sesle.

 

“Üniversite sınavını kazanamazsan da üzülme kızım, özel üniversiteye gidersin. Olmadı yurt dışında okursun. Sen nasıl istersen prensesim.” diyordu annesi.

 

Ailesi gibi hayat da ona böyle davranacak mıydı?

Bir gün bu imkanlara sahip olmadığında ya da kaybettiğinde hayatına aynı şekilde devam edebilecek miydi?

Öyle ya hayatın bize neler getireceğini ya da neler götüreceğini bilmiyoruz. 

 

Babasını 2 yaşındayken kaybetmesi kimsenin hesap etmediği bir şeydi. Onun eksikliğini kapatmak için tüm aile canla başla çalışıyordu. Onun gözünden akan bir damla yaşına bile kıyamıyorlardı. Annesi, abileri  Füsun ne zaman yanlış bir şey yapsa "Ama onun babası yok."  diyerek hatalarını görmezden gelmişlerdi.

Aklına ‘’Baba özlemi ile büyüdüğüm için mi mutlu değilim? ‘’ diye bir soru geldi ve hemen ardından da cevabı; "Yoooo babası olan ama mutlu olmayan insanlar da var, annesi olmayan ama mutlu olan insanlar da var bu hayatta…Demek ki mutlu olmanın bir insanla da alakası yok.”

Mutluluğun Sahip Olduğumuz Şeylerle Alakası Olmadığına Neden İkna Olamıyoruz?
 

Peki mutlu olmak için ne gerekir?

Bir şeyler için mücadele etmek. Kişi bu mücadele sırasında da çözüm marifetli kazanır. Füsun, öğrenmesi gereken şeyin bu olduğunu ve bunun için çok çalışması gerektiğini anladığında ‘’Mutlu olmam için hem kendime hem de başkalarına fayda vermem gerekiyor. Bunu yapabilmek için de başkalarından beklemeden kendi işimi kendim halletmeye çalışmalıyım.‘’ diye düşündü.

 

Nereden başlayacağını bilmiyordu ama geldiği nokta ne kadar çok yol alacağının işaretiydi. İnsanın kendisini harekete geçirmesi işin en zor kısmıdır. 

Duran arabayı iterek bir yerlere götürmek çok zordur ama ilk hareketi verdikten sonra yön vermek kolaylaşır.

‘’O zaman daha önce yapmadığım şeylerden başlayabilirim. Odamı toplayıp, çay demleyip sonra da çok sevdiğim ama hep hazır aldığım havuçlu, cevizli keki yaparak.’’ dedi gülümseyerek.  

“Bir şeyleri üretme fikri bile insanı gülümsetebiliyorsa doğru yoldayım demektir…’’

 

İnsanın hem kendi hem de etrafındakilerin ihtiyaçlarını karşılamak için yapması gereken de bu.

• Üretim de olmak…
• Bu üretim sırasında doğru bedelleri ödemek ve
• Sonunda marifet kazanmak.

Hadi hayırlısı…