GEREKSİZ YÜKLER

Mağazanın içerisi bir yandan kasada bekleyen,  bir yandan  ellerindeki kıyafetlerle oraya buraya koşuşan insan doluydu. Korku dolu gözlerle içeriye baktım ve  alışveriş yapmamaya karar vererek çıktım. Savaşlar, iklim değişimi, çevre kirliği derken Kara Cuma, sezon sonu, indirim günleri, çadır günleri... Böylece tüketim günleriyle çılgınca tüketen, israf yapan bir toplum olduk çıktık.

İsraf deyince genel olarak yemekle ilgili aşırı tüketim yapıldığını düşünürdüm.

Bu manzarayla karşılaşınca anladım ki hayatımızda yemek dışında aşırı tüketim yaptığımız birçok konu var.

Özellikle kıyafetler konusunda yaptığım harcamanın hatırı sayılacak derece fazla. İhtiyacım olmadığı halde satın aldığım tek bir tişörtün bile çevreme karşı büyük bir sorumluluğu var.

Hepimizin gardırobunda daha etiketi üstünden alınmamış kıyafetler olma ihtimali çok yüksek.

"Ayyy bu elbiseyi böyle çok beğendim. Kesinlikle benim olmalı."

"Bu pantolonu çok beğendim ama benim için şimdilik dar. Ancak diyetteyim zayıflayınca giyerim."

Hepimizin zaman zaman bu tarz konuşmaları olmuştur kendi kendine. Bir de yeni trendleri benim gibi takip ediyorsak vay halimize!

Sözün özü şu, çoğumuz ihtiyacımız olduğu için kıyafet almıyor, beğenip, sahip olma dürtümüzün harekete geçmesi nedeniyle kıyafet alıyoruz. Her yıl yeni kıyafetler almaya gerek var mı?

İnsanın evde kullanılmayan her şey israftır ve bize bereketsizlik getirir. Kullanmadığımız kıyafet, süs bardak sıkıntı. Süslü bardak olsa da kullan dursun diye aldığımız şeyler. Kullanmadığımız şeyler arttıkça maneviyatımız azalır, teması azalır ve bana yük olmaya başlar. Dolayısıyla hemen vermeliyiz kullanmadığımız kıyafetleri ve  eşyaları ihtiyaç sahiplerine.

“Diyet yapıyorum giyerim bir gün, bulunsun.” diye saklama o giysiyi, ver. Kilo vermen de kolaylaşır.

“Dört yıldır askıda duruyor.” diyeceğin bir şeylerin varsa, uzun zamandır giymiyorsan ya da hiç kullanmamışsan onun hayrını görmüyorsun demektir.

Sandığındaki senin işine yaramıyor. Hatırayı öyle saklama, bir işlevi olsun. Tablo yaptır, duvarına as. Bari seyret. Hatıra diye sandıkta tutmanın anlamı yok. 

İhtiyacı olmayan her şey insana yüktür. Hatırası var diye faydası olmayan her nesne zarar verir.

Yeryüzünde her şeyde bir düzen, bir ölçü var. Birbirinden bağımsız değişkenler var ve insan hariç hiçbir canlı da israf yok.

Alırken, yerken, harcarken ihtiyaca yönelik yapmak.

İhtiyacım var mı diye düşünmek.

Vazgeçebilmek.

Sakınabilmek.

Benim hayatımda ne kadar var?

Ne kadar dikkat ediyorum?

Kendime bakmaya, kendime gelmeye ve en önemlisi de bu soruların cevabını kabul etmeye ne kadar hazırım?

Cevaplamaya var mısın?